Badanie zawartości materii organicznej w próbce gruntu dotyczy określenia ilości węgla w substancji organicznej. Badanie takie polega na utlenianiu węgla do dwutlenku węgla (CO2).
Utlenianie węgla dokonuje się na drodze:
a. prażenia próbki,
bądź
b. kontaktu próbki z wodą utlenioną,
bądź
c. gotowania próbki w środowisku silnie kwaśnym (kontakt próbki z dwuchromianem potasu K2Cr2O7 i kwasem siarkowym H2SO4, jest to tzw. metoda Tiurina).
Metoda prażenia próbki polega na kilkukrotnym wysuszeniu w temperaturze 105-110 oC próbki gruntu do momentu uzyskania stałej masy próbki a następnie na kilkukrotnym prażeniu w temperaturze 600-800 oC (uprzednio wysuszonej) próbki gruntu do czasu uzyskania stałej masy.
Metodę tę stosuje się w przypadku gruntów o wysokiej zawartości części organicznych (powyżej 10%).
Stratę masy przy prażeniu (Iż) wylicza się wg wzoru:
Iż = [(mst – mu)/(mst– mt)] x 100,
gdzie:
Iż – strata po prażeniu w %,
mst – masa tygielka z próbką gruntu wysuszoną do stałej masy [g],
mu – masa tygielka z próbką gruntu wyprażoną do stałej masy [g],
mt – masa wyprażonego tygielka [g].