Oznaczenie zawartości części organicznych – metoda utleniania części organicznych nadtlenkiem wodoru

Badanie zawartości materii organicznej w próbce gruntu dotyczy określenia ilości węgla w substancji organicznej. Badanie takie polega na utlenianiu węgla do dwutlenku węgla (CO₂).

Utlenianie węgla dokonuje się na drodze:

a. prażenia próbki,

bądź

b. kontaktu próbki z wodą utlenioną,

bądź

c. gotowania próbki w środowisku silnie kwaśnym (kontakt próbki z dwuchromianem potasu K₂Cr₂O₇ i kwasem siarkowym H₂SO_4, jest to tzw. metoda Tiurina).

Metoda utleniania części organicznych nadtlenkiem wodoru polega na podgrzewaniu (w temperaturze 60 ^oC przez ok. 3 godziny) i następnie gotowaniu mieszaniny gruntu i 30% roztworu wody utlenionej. Po gotowaniu próbki uzyskaną zawiesinę suszy się i waży.

Zawartość części organicznych (I_om) wylicza się wg wzoru:

I_om = [(m_st – m_u)/(m_st– m_t)] x 100,

gdzie:

I_ż – zawartość części organicznych w %,

m_st – masa zlewki z próbka gruntu po wysuszeniu do stałej masy [g],

m_u – masa zlewki z próbką po utlenieniu części organicznych i wysuszeniu [g],

m_t – masa suchej zlewki [g].